Çigong’un Sağlığa 9 Faydası
Çigong, vücut duruşu ve hareketi, nefes alma ve meditasyona odaklanan bir meditatif egzersiz şeklidir.
Çigong’un kökleri Taocu felsefeye ve geleneksel Çin tıbbına dayanmaktadır. 5.000 yıldan fazla süredir var.
Qigong’un arkasındaki fikir, rahatsızlık ve hastalığın bir kişinin içindeki dengesiz enerjinin bir sonucu olduğudur. Sağlığı iyileştirmek ve hastalıkları önlemek için, bir kişi “Qi” yi güçlendirerek iç enerjisini dengelemelidir. Çigong, vücudu güçlendiren, dengeleyen ve geren, vücut sıvılarının dolaşımını artıran ve vücudun boşlukta nasıl hareket ettiğine dair farkındalık yaratan tekrarlayan hareketleri içerir.
FİZYOLOJİK FAYDALARI
Kemik Yoğunluğunu Artırır;
Direnç eğitimi ve ağırlık taşıma egzersizlerinin yaygın olarak kemik oluşumunu arttırdığı bilinmektedir. Çigong uygulamalarının çok az direnç ve ağırlık taşıma içermesine rağmen, kemik sağlığını olumlu yönde etkilediği gösterilmiştir. 2006 yılında yapılan bir araştırma, egzersiz yapmayan bir kontrol grubuna kıyasla Qigong egzersizlerini takip eden kadınlarda kemik mineral yoğunluğunun arttığını buldu.
Kardiyovasküler ve Akciğer Fonksiyonunu İyileştirir;
Çeşitli araştırmalar, Qigong’un aktif olmayan bir kontrole kıyasla kan basıncını önemli ölçüde azalttığını bildirmiştir. Ayrıca, Çigong uygulamak, kalp atış hızının azalması ve kalp atış hızı değişkenliğinde artış ile ilişkilendirildiğinden, potansiyel olarak sempatik ve parasempatik aktivite ile bağlantılıdır.
Dengeyi İyileştirir. Kas distrofisi olan hastalar, sedanter kadınlar ve sağlıklı yaşlı yetişkinler üzerinde yapılan bir araştırma, Qigong’un bir kontrol grubuna kıyasla dengelerini iyileştirdiğini buldu.
Bağışıklık Sistemi Sağlığı;
Çigong, bir dizi pozitif bağışıklık tepkisi ile ilişkilendirilmiştir. 2004 yılında yapılan bir araştırma, 1 aylık bir Çigong eğitimi müdahalesinden sonra, olağan bakıma kıyasla bağışıklıkla ilgili çoklu kan belirteçlerinde iyileşmeler bulundu.Grip aşılarına yanıt olarak antikor düzeylerinin, Qigong uygulayan bir grupta önemli ölçüde arttığı bulundu.
Somatik Belirtileri İyileştirir;
Çeşitli araştırmalar, Somatizasyon Ölçeği gibi ölçeklerle ölçüldüğü üzere, Qigong’un somatik semptomlardaki iyileşmelerle bağlantılı olduğunu bildirmiştir. Ayrıca, Qigong müdahalesine katılanlar, kontrol grubuna kıyasla daha düşük algılanan stres ve ağrı yoğunluğu bildirdiler.
PSİKOLOJİK FAYDALARI
Yaşam Kalitesini İyileştirir;
Yaşam kalitesi, bir kişinin “algılanan fiziksel sağlığı, psikolojik durumu, kişisel inançları, sosyal ilişkileri ve kişinin çevresinin ilgili özellikleriyle ilişkisini” ölçer. Ve artrit — yaşam kalitesinin en az bir yönünün, aktif olmayan kontrol gruplarına kıyasla Qigong tarafından önemli ölçüde iyileştirildiği tespit edildi.
Öz Yeterliliği Artırır
Öz-yeterlik, bir kişinin davranışları gerçekleştirirken hissettiği güven ve bu davranışları gerçekleştirmeyle ilişkili engellerin üstesinden gelmek için algılanan yeteneğidir.
Stres Biyobelirteçlerini Azaltır;
Stres tepkileriyle ilgili bir biyobelirteç araştırması, bir kontrol grubuna kıyasla Qigong’a yanıt olarak norepinefrin, epinefrin ve kan kortizol düzeylerinin önemli ölçüde azaldığı tespit edildi.
Depresyon ve Anksiyeteyi Azaltır;
Çeşitli araştırmalarda depresyon ölçeklerinden alınan puanlarla kanıtlandığı gibi, Çigong’un aktif olmayan bir kontrole kıyasla depresyon semptomlarını azalttığı gösterilmiştir. Çigong uygulayan katılımcılarda genel ruh hali, bir kontrol grubuna kıyasla önemli ölçüde iyileşti. Ek olarak, kaygı önemli ölçüde azaldı.
Kaynak:
Jahnke, R., Larkey, L., Rogers, C., Etnier, J. ve Lin, F. (2010). Çigong ve Tai Chi’nin Sağlığa Faydalarının Kapsamlı Bir İncelemesi. Amerikan Sağlığın Teşviki ve Geliştirilmesi Dergisi
Chen, H.-H., Yeh, M.-L., & Lee, F.-Y. (2006). No Access Baduanjin Qigong’un Orta Yaşlı Kadınlarda Kemik Kaybını Önlemedeki Etkileri. Amerikan Çin Tıbbı Dergisi , 34 (5), 741-747.
Lee, MS, Choi, ES ve Chung, HT (2003). Esansiyel hipertansiyonu olan orta yaşlı hastalarda Qigong’un kan basıncı, kan basıncı belirleyicileri ve solunum fonksiyonu üzerindeki etkileri. Amerikan Çin Tıbbı Dergisi , 31 (3), 489-497.
